Bir yazar için ekmek gibidir, su gibidir yazma isteği.
Ancak yazamazsınız çoğu zaman.
?Bu kadar yazan niye var peki? diye sorarsanız.
Ya çok özeller.
Ya da yazdıklarını takan yok.
Başka türlüsünü hafsalam almaz.
Zira.
Ne zaman yazacak olsam uyarı verir beynim.
Aman Mehmet Bey.
Lütfen Cihangir Hoca.
Uğraşırlar yazdırmamak için.
Bilirler zira boş yazamayacağımızı.
Yeşillik, sebze, yemek muhabbeti yapmayacağımızı.
Birilerinin hoşuna gitsin diye yazmayacağımızı.
Bilirler kelimelerin sadırdan çıplak çıkacağını.
Doğruyu, yalnız doğruları yazacağımıza emindirler.
Uyarırlar bizi.
?Sana ne?
?Dünyayı sen mi kurtaracaksın?
?Yazma bak başına bela alırsın?
?Yazma??
Ancak bazen açlık anı gibidir o an.
Bazen de susuzluk.
Bu itirazlar daha çok cezbeder bir yazarı.
Vira Bismillah.
Bazen önceden cümleleri oturtursunuz kafanızda.
Bazen de irticalen yani doğaçlama.
Bir anda yerleşiverir yazının içine cümleler.
Sizi bile şaşırtır bazen durduğu yer cümlenin.
Birilerinin haddini bildirmiş edayla oturur orada.
Kıyamazsınız yazıdan atmaya.
Bazı cümleler de vardır ki.
Size doğum sancısı çektirirler.
Kalitesinden değil yaptıkları.
Yazsam mı acaba.
Tamam yazdım.
Ama birileri incinir.
Yazı bitsin sonra tekrar okuyunca çıkartırım diye düşünürsünüz.
Ancak kalır.
Özetle dostlar.
Bir yazı hazırlanırken öyle çok gel git yaşarsınız.
Birilerini üzer miyim diye dalgalar gelir üzerinize.
Hakkı söylediğinizi düşünüyorsanız direnirsiniz kalemin yönüne.
Okuyucudan gelen eleştiriler, takdirler ödülünüz olur.
Ya da sizi terbiye için kalkmış bir kırbaç.
Herşeye rağmen.
Ankara, Şanlıurfa ve Osmaniye olmak üzere üç ayrı ilde yerelde yazılar yazdım.
Yaklaşık 20 yıldır.
İtirafımdır.
En zorunu burada yani Osmaniye?de yazıyorum.
Şantaj, tehdit bile aldım bu şehirde.
Beş para etmez bazı bürokratların aşağılık uşaklarından.
Hatta bizzat bürokratlardan aldığım da oldu.
Bazen bir bürokratın özel kaleminin şahsımı arayıp, ??Bey?in selamı var. Yazılarınızı dikkatle okuduğunu söylememi istedi? diyerek şantaj yaptığını da gördüm.
Kibarca uyarıyorlar akıllarınca.
?Gözüm üzerinde?
Bürokratın bizzat devreye girip yazdıklarımız nedeniyle bizi cezalandırdığına da şahitlik yaptı bu can.
Ancak.
Yazılarımıza ilgi duyan dostlar olduğunu görmek?
Bazen de yazılarımızla uyanan insanlar olduğunu gözlemlemek güç verdi bize.
Bakıyorum da geriye.
Yazdığım 4 tane mesleki teknik kitabım olmuş.
Onlarca da bilimsel makale.
Ancak bunların hiçbiri bir gazetede yayınlanan kadar heyecan vermemiş bana.
Gazetelerdeki yazıların da fevkinde bir keyf alacağım bir kitap daha çıkarmayı arzuluyorum.
Tanıdığım insanların asaletini ortaya koyan.
Dostlarının, çocuklarının bile göremediği doğru ya da yanlış yönleri gün yüzüne çıkartan.
Halkı anlatan, hakkı anlatan.
Ve bugünü geleceğe aktaran bir kitap.
Torunlarımızı bile şaşırtacak olayların konu edildiği bir kitap.
Belki de yaşatılan son sürecin ödülüdür bu kitap.
Telif adına bile müracaat ettiğim kitap.
Adını vermediğim kitap.
Dualarınızın bu kalemin elden düşmemesi yönünde olması dileklerimle.
Mutlu haftalar
