HATAY - ALİ KEMAL ZERENLİ - Hatay'ın İskenderun ilçesinde 6 Şubat depremlerinde enkazda kalanları kurtarmaya çalışırken yaralanan itfaiyeciler Harun Reşit Kahraman ve Kenan Öztürk, acılarını bir kenara bırakıp afetzedelere yardım eli uzatmaya devam etti.
Hatay Büyükşehir Belediyesi İtfaiye Daire Başkanlığı İkinci Bölge İtfaiye Müdürü Harun Reşit Kahraman (42), merkez üssü Pazarcık olan 7,7 büyüklüğündeki ilk depremin ardından ekibiyle birlikte İskenderun ilçesindeki arama kurtarma çalışmasına katıldı.
Kahraman, yıkılan bir binada mahsur kalanlara ulaşmaya çalışırken Elbistan merkezli 7,6'lık sarsıntıya yakalandı ve yüksekten düşmesi sonucu yaralandı.
Acısına rağmen ara vermeden çalışmayı sürdüren Kahraman, afetin 9. gününde sahra hastanesine dönüştürülen Türk Silahlı Kuvvetleri çıkarma gemisi TCG Bayraktar'a gitti.
Muayenesinde kaburgasında kırık oluştuğu belirlenen itfaiye müdürü, tedavisinin ardından yeniden görevine döndü.
Kahraman, AA muhabirine, depremin ardından ekibiyle hızla bölgeye dağıldıklarını söyledi.
Vatandaşlara yardım etmek istediği için doktorların "dinlenmelisin" tavsiyesine uyamadığını belirten Kahraman, "Kaburgam kırıldı diye görevi bırakamazdım çünkü işimiz vatandaşlara hizmet etmek. Görevimiz, can kurtarmak. Nefes alırken bile zorlanıyordum. Kaburgamın kırıldığını depremin 9. gününde öğrendim. Zor bir süreçti ama işimiz bu." diye konuştu.
Kahraman, İkinci Bölge İtfaiye Müdürlüğü olarak farklı ilçelerdeki 380 enkaza müdahalede bulunduklarını ifade ederek, şöyle konuştu:
"İtfaiye personelimiz depremde 15-20 gün boyunca evlerine gitmeden binaların enkazında çalıştı. Koordinasyon, sevk ve idare işlemlerinden dolayı 9 gün hiç uyuyamadım. Hiç kimse uyuyayım, dinleneyim düşüncesinde hiç olmadı. Hepsi 'bir can daha kurtarabilir miyiz?' derdindeydi."
- Enkazda yuvarlanınca ayağından yaralandı
İkinci Bölge Koordinasyon Amiri Kenan Öztürk (44) de afetin ardından hızlıca hazırlanıp görev yerine gittiğini anlattı.
Ekiplerle yıkılan binalara ulaştıklarını dile getiren Öztürk, şunları kaydetti:
"Arama kurtarma çalışmasında, ikinci deprem sırasında ayağımın altındaki briket yuvarlanınca ben de yuvarlandım. Ayak lifimde yırtık oluşunca doktorlar istirahat etmemi söylediler ancak deprem vicdan işi olduğu için bunu yapmadık. Tüm gün enkaza müdahale ettik. O zamanlar 30 kişiydik. Herkes depremzede olduğu için 2-3 kişilik ekiplere bölünüp her binaya müdahale etmeye çalıştık. Yeme ve içmeyi, vücudun herhangi bir yerindeki parçalanmaları, hiçbir şeyi hissetmiyorduk artık. Hepimizde 'bir canı daha nasıl kurtarabiliriz?' düşüncesi vardı."
