06 Eylül 1987 Referandumundan bir gün önce Konya?da Süleyman Demirel ve Aydın Menderes?in katılacağı bir Miting vardı. O mitinge bir trafik kazasında kaybettiğimiz meslektaşım merhum Ali Aycı ile birlikte gitmiştik.Malum o Referandumun amacı 12 Eylül Rejiminin koyduğu Siyasi Yasakların kaldırılması meselesiydi. O dönemde Başbakan merhum Özal yasakların kalkmaması yönünde bir propaganda yapıyordu.12 Eylül döneminin uzantısı olarak millette bir ürkeklik vardı. O zaman mağdur Siyasi Yasaklılar ?Konuşan Türkiye? diye bir kampanya yürütüyorlardı. Müthiş bir mücadeleydi. Devleti idare eden ANAP tek parti hükümeti ve lideri yasaklar kalkmasın diye bütün ağırlıklarını koyuyorlardı. Bir de vatandaş henüz daha korku çemberini kıramamıştı. Onun için sıradan bir siyasi mitinge bile gitmek cesaret işi gibiydi. O dönemlerde hatırlıyorum meslektaşlarım ne olur ne olmaz diye böyle toplantılara gitmezlerdi. Tam da kürsüyü Rektörlük girişine koymuşlar. Yani Sayın Demirel sırtını Rektörlüğe doğru vermiş topluluğa hitap ediyor. Bizlerde ön sıralardayız. Şimdi diyeceksiniz ön saflarda ne işiniz vardı diye?Ne yapalım toplantıya katılım çok azdı! Kalabalık 300 kişi mi desem 500 mü desem, ancak vardı! İşin kötüsü Rektörlük Binası tarafından toplantı kameraya alınıyordu. Merhum arkadaşıma o zaman demiştim ki, ?Eğer referandumda yasaklar kalkarsa bizlere bir şey yapamazlar. Ama kalkmazsa rektörlük bizim sözleşmemizi bir daha yenilemez!? Neyse ki korktuğumuz olmadı.Şimdi ne alâka? Yıl 2010 yine Eylül ayı ben yine ReferandumMitinglerine gidiyorum. Vatandaş yine tedirgin! Acaba bizlerin de telefonları dinleniyor mu diye kafalarında sorular var. Yine ANAP dönemindeki mitingler gibi bir taraf güçlü diğer taraf zayıf.Bu arada bütün malum medya gazeteleri ve televizyon kanalları ile birlikte vatandaşları bir propaganda kâbusuna soktular. Muhalefet mi? Onlar ellerinden geldiğince çabalıyorlar. Ama gündemi yinede iktidar belirliyor. Tıpkı parlamentoda çoğunluğa hâkim ANAP Hükümeti ve onun güçlü Başbakanı Özal dönemi gibi!Hâlbuki hayatın gerçeklerinden birisi de ?Kişi veya kurumların en güçlü olduğu dönemlerde yaptıkları hatalar onların sonlarını hazırlar.? Gerçekten o referandum ANAP?ın sonunun başlangıcı olmuştur.Şimdi de 12 Eylül 2010 tarihi bir zihniyetin sonunun miladı olacak gibi görünüyor. Zaten ?Bitaraf olan bertaraf olur ? gibi tehditler, kavga, hırçınlık, bağırtı, çağırtı, sonucu değiştirmeyecektir. Sonuç Milletin ve devletin Hayır?ına olacaktır.Aslında koyun can derdinde, kasap et derdinde görünümü ortadadır. Vatandaşları düşünelim! Son 8 yıldır ülkeyi bir tek parti hükümeti yönetmektedir. Yıl 2002 yi ele alalım. Sonra 2010 yılını ele alalım.İşsizlik sorunu çözüldü mü? Atanmayan İşsiz Öğretmenler ne durumdalar? KPSS yenilendi veya kaldırıldı mı? KPSS mağdurlarının hali ne olacak?YÖK ne âlemde? Bu Anayasa Değişiklik Referandumunda maddeler arasında YÖK var mı? Yok! Üniversite mezunları zaten işsizler! ?Üniversite mezunlarına iş bulmak mecburiyetinde değiliz? diyen bir zihniyeti vatandaşlar sorgulamaz mı?İsterseniz 2002?2010 karşılaştırmasını sizler yapın. Daha iyi durumdaysanız diyeceğim bir şey yok! Ancak değilseniz şu soruyu sormaz mısınız? 160 trilyona mal olacağı söylenen bu referandumda nereden çıktı? Neden iktidar ve muhalefet uzlaşma ile mecliste bu işi çözmediler? Hâlbuki muhalefet uzlaşma teklifinde bulunmuştu!Sonuç; bu millet artık her şeyi görüp, gözlemleyip kararını veriyor. Bu referandumdan Siyasi İradeye bir ihtar çıkacak gibi görünüyor. Hem de her şeye rağmen! Haydi Hayır?lısı!
