Bazı sosyal yaşanmışlıklar, bizleri oldukça üzüyor. Saygı ve sevgi uğruna ses çıkarmıyoruz ama biz oldukça fazla yıpranıyoruz. Yani içimize atıyoruz. Karşımızdaki umursamazlar aynı tavır ve davranışlarını artırarak yollarına devam ediyor. “ EL ETEK ÇEKTİM” şiirimi bu sebeple yazdım. Bu şiirimi siz dostlarımızla da paylaşmak istedim . Umarım beğenirsiniz. Saygı ve sevgilerimle selamlar.
EL ETEK ÇEKTİM
Bir cahilin sözlerine kırıldım,
Yemeden içmeden el etek çektim.
Gönlüm düştü bir soysuza vuruldum,
Sevgiden saygıdan el etek çektim.
Hız kesmeden dağlar ovalar aştım,
Dereler, tepeler, vadiler geçtim.
Avuç avuç pınarlardan su içtim,
Güvenden huzurdan el etek çektim.
Hal hatır sorunca, sohbet uzadı,
Kalpten kalbe giden, sevgi azaldı,
Kırıldı bam teli, akort bozuldu,
Emmiden dayıdan el etek çektim.
Çağlayan göz yaşım birden kurudu,
Nefesim kesildi, kalbim daraldı,
Acıdan kederden, başım ağrıdı,
Eşimden dostumdan el etek çektim.
Düşenin elinden tutan kalmadı,
Akan göz yaşını silen kalmadı,
Hak ile hukuku bilen kalmadı,
Sosyal mesafeden el etek çektim.
Arayıp da dost elini tutan yok,
Vicdanın sesine kulak veren yok,
Öldün mü, kaldın mı? diye soran yok
Çay ile kahveden el etek çektim.
Büyük lokma çiğnenmeden yutulmaz,
Hiç bir dostluk üç kuruşa satılmaz,
Ata, dede bir kenara itilmez,
Maddi değerlerden el etek çektim.
Zülfikar Dünya’nın çivisi çıkmış,
Zalim gülmüş, mazlum hep boyun bükmüş,
Doğruluk dürüstlük hayata küsmüş,
Umutsuz yaşamdan el etek çektim.
