Antalya’da sosyal konutlarda yaşayan engelli bireyler, ulaşımlarının kolaylaştırılması için engelli asansörü istedi. Yaşlı, ortopedik engeli bulunan ve tekerlekli sandalyeye mahkum olan vatandaşlar sadece koridor başındaki merdivene kadar gidip gelebiliyor.
Gazi Mahallesi’nde engelli bireyler ve dar gelirli ailelere yönelik olarak hak sahiplerine teslim edilen 12 Bloklu 384 daireli konutlarına vatandaşlar 6 yıl önce yerleşti. 3 katlı ve her bina girişinde engelli rampası bulunan binalarda yaşayanların zamanla bazı sorunları ortaya çıktı. Başta engelli asansörü, yangın merdiveni ve balkon olmaması sebebiyle sıkıntı yaşayan sosyal konut sakinleri, eksikliklerin giderilmesi için yetkililerden yardım istedi. Tekerlekli sandalyeye mahkum yaşayan kişilerin hareket alanı ise sadece koridordan merdiven başına kadar. Tekerlekli sandalyesi ile merdiven başına kadar gelen kişiler, bahçeye inemiyor, dışarıya sadece pencereden bakabiliyor. Yaşlı ve kronik rahatsızlığı olanlarda dairelerinden dışarı çıkamıyor.

"Bir ayağı yok"
13 yıl önce geçirdiği trafik kazası sonucu sağ ayağını kaybeden Mikail Vural Köksal, bir ayağı olmadığından dolayı merdivenleri inip, çıkarken zorlandığını ve komşuların yardımda bulunduğunu söyledi. Köksal, "Elimde bir şey taşırken komşulardan yardım istiyorum. Allah razı olsun yardım ediyorlar. Engelli olduğum için devlete başvurdum. Onlar da bir ev vardı. Allah razı olsun bir evim var. Ama yine de mağduriyetimiz var. Engelli asansörü olsa çok memnun olurum. Bir de balkon yapılırsa iyi olur. 4 duvar arasında insan bunalıyor. En azından sıcakta durmamış oluruz. Klima da kullanamıyorum, bana zararı olduğu için. En azından bunlar yapılırsa minnettar oluruz" dedi.

"Özgürüz ama kısıtlı özgürüz"
10 yıl önce spastik paralizi nedeniyle yürüme yetisini kaybettiğini anlatan Mehmet Ali Altıner, evini de engelliler kontenjanından 2014 yılında aldığını kaydetti. Binadaki sıkıntılara değinen Altıner, “Asansörümüz ve balkonumuz yok. Evimizden memnunuz ama şartlarımız kısıtlı. Ben anca merdivenin başına kadar gelebiliyorum. Çoğu zaman evde vakit geçiriyoruz. Hapis sayılırız. Ben rahatça dışarıya çıkamadığım için belediyelerin evde bakım hizmetlerinden yararlanıyorum. Onun dışında şahsım olarak çıkamıyorum. Kim istemez hafta bir dışarıya çıkıp hava almayı. Asansörümüz olsa, balkonumuz olsa çok güzel olur. Yaklaşık 3 ya da 4 metre gelebiliyorum. Kim yaşamak ister? Özgürüz ama kısıtlı özgürüz" ifadelerini kullandı.

"İnip çıkmak zor"
Aynı konutlarda yaşayan Hatice Damar da yüzde 50 engelli olduğunu ve bir çok kişinin ulaşımda sorunlar yaşadığını kaydetti. Konutların devletin olduğunu ve hala borcu ödemeye devam ettiklerinin altını çizen Damar, “Tamamen bizim üzerimizde değil hala devletin biz aylık ödüyoruz. Bizim asansörümüz yok. Engelli asansörü yok, normal asansör yok, yangın merdiveni yok. Evlerimiz biraz küçük 47 metrekare. Yatalak insanlar camdan bakamıyor. Ama balkonu olsa, asansörü olsa aşağıya inse çok güzel olur. Ben zemin katta oturuyorum ama ortopedik engelli arkadaşım 4. katta oturuyor. İnip çıkması gerçekten çok zor oluyor. Ya sağlık memurları indiriyor, ya da komşular yardım ediyor” ifadelerine yer verdi.

"Bize yardım etsinler"
Hem toplu taşımaya hem de dairelerine ulaşımda sorunlar yaşadıklarını vurgulayan Damar, “Rampa var yukarıya kadar çıkamıyorlar. Komşular sırtlarına alarak yardım ediyorlar. O da hastaneye giderse, onun dışında evden çıkamıyorlar. En az 80 kişi engelli. Aralarında görme engelli de var. Belediyeden, kaymakamdan ve valilikten yardım alan tüm engelli aileler burada. Bize yardım etsinler. Engelli asansörü, balkon ve ulaşımla ilgili sıkıntıların çözülmesini istiyoruz. Evlerinde özgürce yaşam istiyorlar şuan özgür değiller” diye konuştu.