Merhaba çok kıymetli okuyucularımız,
Yarın Osmaniye’yi Ankara Millet Bahçesi’nda tanıtmak üzere 50 kişilik ekibimizle yola çıkıyoruz. Osmaniye’yi tanıtmak için yer ayırttığımızda büyük bir heyecan yaşıyorduk. Gün yaklaştıkça heyecanımızın daha da artması gerekirken, çok üzüntülü olduğumuzu söyleyebilirim. Bu memleket bu kadar kimsesiz olamaz. Bu kadar sahipsiz bırakılmaz.
Osmaniye’yi Tanıtma Derneği, bu kenti tanıtmak için kurulmuş sıradan bir dernektir. Devasa bütçesi yok. Devasa bütçesi(halkın bütçesi) olanlarda Osmaniye’nin tanınmasını istemiyor. Yani bu etkinlikte kısmen yardım edenler hariç, tamamı bizim cebimizden oluyor. Tabi bizde zengin insanlar değiliz. Siyaset yapmayı da düşünmüyoruz. Durum böyle olunca işimiz çok zor oluyor. Aslında geçtiğimiz yıl yaptığımız etkinlikte ben yeterince dersimi almıştım, ama yine de duramadım. Bu kez, öyle bir ders aldım ki, bir daha bu işlerin yanından geçmemiz gerektiğini öğrendim.
Osmaniye Türkiye’nin 36. Büyük vilayetidir. Gel gör ki, bu kentte yaşayan işadamlarımız Osmaniye’nin tanınması için hiçbir şey yapmak istemiyorum. Gaziantep-Hatay tanıtım günleri denildiğinde o bölgenin işadamları elinden geleni yapmak için can atıyor. Şahsen ben bizim de böyle işadamlarımızın olmasını çok isterdim. Bizde böyle bir şey yok. Ondan dolayı da toplu iğneyle çukur kazmanın da hiçbir alemi yok. Bizler bu memleketin hamalları olarak inanın toplu iğneyle çukur kazıyoruz. Devasa bütçesi olan ağalarımızın da canı sağ olsun. Çıksınlar bizim yaptığımızı onlar yapsınlar da göreyim bakalım, bu işlerin ne kadar zor olduğunu görsünler.
Yarın Ankara’ya üzgün ve kırgın olarak gidiyoruz. İnşallah bizim bıraktığımız tanıtma işini birileri çıkar yaparda bu memleketin tanınma oranını yükselttir. 28 yıllık vilayet tanınmıyorsa burada en büyük suçlu yöneticilerimizdir. Ardından ise, bizleriz. Kimsenin de “Osmaniye tanınmıyor” diye şikâyet etmeye hakkı yoktur. Eğer Osmaniye tanınmıyorsa “peki sen ne yaptın?” demek düşmez mi bize? Osmaniye’yi tanıtmak koltukta oturarak olmuyor. Çıkıp Türkiye genelinde etkinlik yapmakla oluyor. Ankara’daki bu etkinliğimiz belki 20 ulusal Tv ve 100’lerce gazetede yer alacak. Bu kadar emeğimize karşı duyarsız davranmak hiçte doğru değil. Peki biz Osmaniye’yi tanıtma işini askıya alırsak birileri çıkıp bu işi yapar mı? Asla, 28 yıldır kılı kıpırdamayanların bundan sonra, bir şeyler yapacağını beklemek sadece hayal görmek gibi bir şey olur.