Elif nenemle Mustafa dedemin en büyük çocuğu olarak dünyaya gelmiş babam.
Kendisinden sonra beş erkek iki kız yedi çocuk daha olmuş.
Emmilerim ve halalarım da var bu sayede.
İlkokulu köyde okuduktan sonra düşmüş yolu gurbete.
Andırında yatılı olarak ortaokul okuduktan sonra ver elini Gaziantep.
Gaziantep öğretmen okulu 1962 mezunuydu babam.
Arada bir anlatırdı okul anılarını.
Okul harçlığı kazanmak için günlük çalışmalarını,
Okula gitmek için yaptığı kamyon yolculuklarını.
2010 yılıydı sanırım, mezunlar buluşması için Gaziantep’e götürmüştüm.
Şimdi öğretmenevi olan yerde hem dinlenmiş hem de eski anılarını hatırlayarak hocalarını, sınıf arkadaşları ile yaptıklarını anlatmıştı.
***
Babamla çocukluğa dair çok fazla anılarımız yok.
1978 yılında öğretmen olarak Almanya’ya gittiği için belki de.
1983 yılında Türkiye’ye kesin dönüş yaptığında ilkokul ikinci sınıfa geçmiştim.
Sonrasında O’nun müdürlük yaptığı İbn-i Sina ilkokulundan mezun oldum.
O zamanlar her sabah erkenden ders çalışmamız için kaldırırdı hepimizi.
Ne yalan söyleyeyim uyku gözümden akar, uyuya kalırdım.
Sonrası tabi ki azar yemek olurdu.
Çalışıp başarılı olmaktan başka çaremiz olmadığını kendisi yaşayarak görmüştü.
Onun için başarılı olmak istiyorsak daha çok çalışmamız gerektiği içindi her şey.
Bilmek ve kendine güven konusunda kendini iyi yetiştirmiş bir insandı.
Bizimde kendine güvenen, bilgili ve başarılı bireyler olmamızı istedi.
***
Daha öğretmen lisesinde başlamıştı ideolojik mücadeleye ve ömrünün sonuna kadar da devam etti.
Türk Milliyetçiliği ve ülkü yolunda ömrünü harcadı tabiri caizse.
Başından geçenleri kendisinden değil arkadaşlarından dinledik hep.
Ölümle yüz yüze gelmesini, Avrupa ülkücü öğretmeler teşkilatı başkanlığını.
Bu yüzden belki de evden ziyade dışarda mücadele ile geçti ömrü.
Milli bilincimizin oluşması için gayret gösterdi.
Lisedeyken Türk ocakları ile tanıştırdı.
Kayseri Erciyes kurultayına,
Osmaniye Ergenekon, Erdemli şölenlerine katıldık kardeşlerimle.
***
1992 yılında 30 yıl görev yaptığı öğretmenlik mesleğinden emekli oldu.
Türkiye Kamu Çalışanları Vakfı ve Türkiye Kamu Çalışanları Sendikasının kuruluş süreçlerinde yer aldı.
Adana ülkü ocağının altındaki vakıf binasında öğrencilere ücretsiz sınavlara hazırlık eğitimlerini yürüttü.
1993 yılında seçimle kazandığı Yüreğir MHP ilçe başkanlığı bir hafta sonra iptal edilse de küsmedi.
1999 yılı seçimlerine kadar MHP Adana il sekreteri olarak görev yaptı.
Bir dönem MHP merkez karar kurulu üyesi oldu (1999-2002)
Siyasi düşüncesinden hiçbir zaman taviz vermedi.
İnandığı dava yolunda mücadele etti.
***
Eski topraktı, dayanıklıydı aslında.
Sanırım 2001 ya da 2002 yılıydı, böbreğinin biri kanser nedeniyle alındı.
İlerleyen yıllarda KOAH hastalığı ile mücadele etti.
Ama onu en çok yaralayan kardeşinin ölümü ile
Astsubay oğlu Bekir’in, kardeşimizin Hakkari’de şehit olması idi.
Hani bizim eski erkekler çocuklarını sevdiklerini pek belli etmezler ya,
Babam da öyle idi.
Ama mezar başında gözyaşlarını için akıttığını,
Seni koruyamadım diyerek dile getirdiği çaresizliği görünce bir kez daha anladım; Çocuklarını canı pahasına seviyordu aslında, ama farklı şekilde gösteriyordu.
***
Hayatının son yirmi yılında araştırma ve yazmaya vermişti kendini.
Türk dili ve kelimeler, yer isimleri çalışma alanı idi.
Bu kapsamda Türklerin Ata Yurdu Anadolu kitabını (450 sayfa) çıkardı.
Ölene kadar araştırmaya yazmaya devam etti.
Bulduğu yeni şeyleri her karşılaşmamızda anlattı.
Hastaneye yatmadan bir hafta önce bir saatten fazla o anlattı ben dinledim.
Türklerin Ergenokon’u Anadolu iddiasını destekleyen yer isimlerini yeniden anlattı.
Ham halini çıktı olarak aldığı yazdıklarını bastırmak bizim vazifemiz artık.
Mekânı cennet olsun.
Saygı, sevgi ve rahmetle…
