(Ahmet Şanal anısına) (01. 01.1947-23. 02. 2021)
Neden rahmetlik amcamla ilgili yazıyorum? Sahi neden? Tek nedenim yok. Şimdi desem ki ben hayatımda “menfaat/çıkar arkadaşlığı, hısımlığı ve akrabalığı” nedir bilmem. Tırnak içinde verdiğim kavramlara haiz insanlar var mıdır? Bence vardır. Sizce? Küçük bir örnek. Çalışma hayatımda Fakültemize atanan İdarecilerimize yani Dekanlara, yardımcılarına veya bölüm başkanlarına hep aynı mesafede olmuşumdur. Dekan iken yanaşıklık/yanaşmalık (!) yapıp, dekanlığı bırakınca, selamı sabahı kesme gibi bir davranışım olmamıştır.
Bir başka örnek. Birkaç yazıdır konu ettiğim amcamdan örnek vereyim. Amcam Milletvekili, Bakan iken yanından ayrılmayan, yanaşıklık/yanaşmalık yapan öyle zübüklere şahit oldum ki anlatamam. Düşünün, amcamın vekilliği sırasında sadece bir defa Meclise, bir defa da Bakan iken hayırlı olsun ziyaretine gittim. Ama ölünceye kadar düzenli olarak ziyaretine gittim, gidemediğim zamanlarda ise telefonla görüşürdüm. Öldükten sonra ise aynı şekilde düzenli aralıklarla yengemi ve çocuklarını arar sorarım. Amcamın siyasi gücü olmadan önce de ben zaten Üniversitede Hocaydım, gücü olduğu zamanda da Üniversitedeki görevim devam etti. Yani benim amcamla bir menfaat ilişkim olmadı. Ama emmimdi, hatta büyük abimdi.
Yukarıda tırnak içinde yazdığım kavramlara sahip olanlar neler yaptılar? Tahmin edin. Tabii ki zübüklüklerinin, menfaat arkadaşlığı, hısım ve akrabalıklarının gereğini yaptılar. Çok mu ağır oldu? Sevmedim bir önceki cümlemi. Genelleme yapmam doğru değil. Esas kastettiğim siyasi gücü var iken en çok yalakalık yapanların, siyasi gücü kaybedince takındıkları tutumdur. Siyasi gücü yok iken, sağlığında onu görmezden gelen yalakaların, öldükten sonra unutmaları da beni hiç şaşırtmıyor!
Hayret yahu! Nereden girdim bu konuya, anlamadım! Fazla hissi (!) dolayısıyla da peşin hükümlü yazdım, herhalde. Halbuki amcamın benim nesil akrabalara öğrettiği konulara değinecektim.
Birinci konu dini gruplara katılma konusuydu. Orta öğretim çağındayken hani günümüzde de isimleri herkesçe bilinen bazı oluşumların dini sohbetlerine davet edildik. Bu davet konusunu ilk babamıza söylediğimizde aldığımız cevap amcamın cevabıyla aynı idi. Çoğul kullandım çünkü yaşıtım birkaç akrabayla beraber sohbete çağırılmıştık. Cevap şu şekilde idi. “İyi bir Müslüman olmak için illaki şucu bucu olmanıza gerek yok. Yani iyi bir Müslüman olmak için illa Takunyacı grubu, Terlikçi grubu, Çorbacı grubu veya diğer herhangi bir gruptan olmanıza gerek yok. Allah akıl vermiş, aklınızı kullanırsınız. Kutsal kitabımız var…” dediler. İyi ki de bizleri engellemişler.
(Yukarıda dini grupların gerçek isimleri yerine, Terlikçi, Takunyacı, Çorbacı kelimelerini kullandım. Gerçek isimlerini sizler zaten bilirsiniz.)
İkinci konu ise siyasi oluşumlara katılma konusuydu. Malum yazdığım konular benim orta öğretim çağımdaki (1970’li) yılları yansıtmaktadır. Amcam bizlerin o dönemin siyasi gençlik kuruluşlarına gitmemizi önlemişti. Yani ne Ülkücü ne Akıncı ne Mücadeleci ne Devrimci veya ne de başka bir gençlik derneğine üye olmamızı istememişti. Neden istemediğini ise mantıklı ve açık şekilde anlatarak bizleri ikna etmişti.
Şimdi o yılları göz önüne getirin diyeceğim ama gençler o dönemi bilmez. Gençliğin sağcı solcu diye bölündüğü, hatta yukarıdaki isimler altında örgütlendiği dönemler. Keşke sadece örgütlenmiş olsalar. Her gün sağdan veya soldan birkaç kişinin öldürüldüğü günlerden bahsediyorum. Gerçi bizler genelde Ülkücü arkadaş grubunun içindeydik. Çok ilginçtir bizim soy ismi taşıyan yaşıtlarım içerisinde aşırı uç siyasete bulaşmış kimse yoktu. Kimin sayesinde? Tabi ki pederşahi aile yapımız ve rahmetlik amcam sayesinde.
Üçüncü konu diyecektim ama vaz geçtim. Aşağıya not düştüm. Onu okursunuz.
Not; Ne kıymetli emmin varmış diye düşünmeyin. Rahmetlik Emmimi anlatırken gözlemlerimi ve ondan aldığım dersleri de yansıtmaya çalışıyorum. “Menfaat arkadaşlığı, hısımlığı, akrabalığı gibi” veya “şucu bucu olmadan da bir insanın dinini yaşayabilmesi gibi”
